to niesamowite że od początku byłeś nęcącą abstrakcją

ciałem i duszą gdzieś tkwiłeś 

i podmuchem stawałeś się niejednokrotnie po moim przebudzeniu się

rankami wiosennymi

kiedy przez uchylone okno wpadało światło z powietrzem

byłeś i nie byłeś

to potworne że niespełna tydzień temu realnym się stałeś

wsiadłeś na przystanku Kijowska na Pradze w autobus linii 169 by wysiąść

na przystanku końcowym Dworzec Wschodni tak jak ja

wiedziałem że to byłeś Ty

przyjechałeś na dworzec żeby kogoś odebrać

kiedy zapatrzyłeś się w tablicę przyjazdów i odjazdów

minąłem Cię 

nie odezwałem się ani słowem

nie wypowiedziałem Twojego imienia

bo to by nic nie zmieniło

nie mogę przecież myśleć o sobie

gdyż zacząłem z Ciebie się leczyć

jutro na pewno musi być lepiej
jeszcze będzie przepięknie